Narazie jestem, ale jak długo?

Kto dziś liczy na jakieś zdjęcia, tego rozczaruję. Zdjęć nie będzie. O robótkach też będzie niewiele. Coś tam robię, ale nic do pokazania nie mam, a nawet gdybym miała, dziś nie mam nastroju do chwalenia się. Dziś pomarudzę, pożalę się. Po prostu muszę. Jak w tej piosence: czasami człowiek musi, inaczej się udusi. Ale od początku. Pamiętacie musztardowe polo? Nie tak dawno pokazywałam je na blogu. Wysłane dawno do klientki, zapłacone(!) i do dziś nie wiedziałam- spodobało się czy nie. A dziś dostałam maila, z którego dowiedziałam się, że polo "spaprałam". Dosłownie tak zostało napisane. Mail zawierał wiele zarzutów- że rozmiar nie taki, że nie takimi drutami robiłam, że na mało włóczki zużyłam, że wyłudziłam pieniądze itp. Mało się nie poryczałam. Odechciało mi się wszystkiego, a już na pewno robótek na zamówienie dla obcych osób. Na maila odpisałam, ale humoru mi to nie poprawiło. Nie wiem co mnie podkusiło w ogóle przyjąć to zamówienie( kobieta znalazła mnie przez adres poprzedniego bloga), które od początku wydawało mi się jakieś dziwne. Chwilami miałam bowiem wrażenie, że ktoś chce mnie "wpuścić w jakiś kanał". I doczekałam się... Nie wiem jak sprawy się potoczą, ale nie wykluczam możliwości, że zawieszę blogowanie. Zobaczymy. Ale gdyby tak się stało, to obiecuję, że ze wszystkich zobowiązań wywiążę się, zachowując z zainteresowanymi osobami kontakt mailowy.